Menu
Als ouder kun je je kind geen stevigere basis geven dan door je kind te steunen en stimuleren om op onderzoek uit te gaan en er steeds weer te zijn als hij terugkomt. Zo ervaart je kind dat hij de wereld mag ontdekken, met jou als veilige basis. Dat hij kan bewegen en groeien, omdat jij op je plek blijft en vertrouwen in hem hebt. De hulp van een vertrouwde persoon is nodig wanneer je kind zich pijn doet, schrikt of om een andere reden gerustgesteld wil worden.
Terwijl je kind op onderzoek uitgaat, ben je als ouder oplettend en beschikbaar. Een veilig gehecht kind komt steeds weer bij de ouder terug, om op te laden of steun te zoeken. Voor een jong kind betekent dat; even uit het zicht van papa of mama zijn, om na een paar minuten weer terug te komen. ‘Ben je er nog?’ lijkt hij te willen weten. Oogcontact, even tegen je aan staan, even weten waar je bent; zo laadt hij op voor een volgend rondje door de kamer. Voor een tiener betekent het; een paar dagen of weken volkomen zijn eigen gang gaan, veel weg zijn of gesloten zijn, om op een dag ineens weer tegen je aan te kruipen en aanhankelijk te zijn. Het weggaan en terugkeren is een patroon dat een leven lang herhaald wordt, al zal het er in elke levensfase van het kind anders uit zien.
Er zijn twee dingen die een kind van zijn ouders moet krijgen: wortels en vleugels
Wanneer alles soepel loopt in een relatie zou je kunnen zeggen dat de onderlinge behoeftes op elkaar zijn afgestemd. Er is sprake van onderlinge uitwisseling, van ‘flow’.
Soms lopen behoeften niet parallel. De behoefte kan dan niet in vervuld worden. De onderlinge relatie verloopt dan wat moeizamer. Als ouder is het de kunst om je kind te leren dat niet altijd alles kan.
Als je behoefte niet vervuld kan worden, betekent het nog niet dat de behoefte niet bestaat.
Een kind mag leren dat zijn behoeften er mogen zijn. En het leert dat het niet altijd mogelijk is behoeften te vervullen. Het een sluit het ander niet uit.
Er zijn drie mogelijke uitkomsten:
Het leren voelen van je eigen behoefte is een levensvaardigheid voor zowel ouders als kinderen
Vroeger gingen we naar school omdat de meester en de juf informatie aan ons wilden overdragen.
Tegenwoordig is informatie overal te vinden en is het de kunst om informatie op waarde te schatten. Dat vergt echt andere competenties.
Leren bestaat niet meer uit volgen wat je wordt geleerd. Leren is jezelf leren kennen zowel lichamelijk, sociaal als mentaal.
Pas wanneer je goed in je vel zit, ontstaat er ruimte om te leren.
Leer op jezelf vertrouwen, ontdekkingen doen, flexibel en creatief zijn en weten wat bij jou past en waar jij je goed bij voelt.
Doe ervaringen op en zeg wat voor jou wel of niet goed werkt en wat je zou kunnen veranderen om het wel goed te laten werken.
Hoe komt het dat jij mij weet te boeien en als je mij onderwijst niet
Als ouder is het belangrijk je kind te stimuleren en aan te moedigen.
Is wat jij belangrijk vindt hetzelfde als wat jouw kind belangrijk vindt? Of ben je stiekem bezig je eigen dromen te vervullen? Dat uit elkaar houden is nog niet altijd zo makkelijk. Dat vraagt observeren en zelfonderzoek. Maar wat mooi als je je kind echt zichzelf kunt laten worden!
Als kind kom je ter wereld met een blauwdruk vol talenten.
In aanleg is veel meer potentie voorhanden dan je ooit zult kunnen gebruiken. Aanleg wil zeggen dat je je gaven zult moeten ontwikkelen voordat je ze kunt gebruiken. Daarvoor heb je prikkels en uitdaging nodig
Ik heb geen speciale talenten. Ik ben enkel gepassioneerd nieuwsgierig
Iedereen heeft emoties, zowel volwassenen als kinderen. Emoties mogen er zijn.
Een emotie ontstaat door een gevoel. Met het erkennen van de emotie erken je ook het onderliggende gevoel.
Wanneer de emotie niet wordt erkend. “Niet huilen nu”- zal het gevoel een andere weg moeten vinden. In plaats van te huilen kan je kind stil worden en terugtrekken of juist boos worden. Of jij wordt boos op je kind, terwijl je eigenlijk bang bent. Door je eigen emotie te onderkennen, geef je een voorbeeld aan je kind en breng je je kind niet in verwarring.
Erken de emotie bij je kind én bij jezelf. Dan kan je er samen een weg in vinden.
Als kind heb je emoties die je uit. Sommige emoties vinden volwassenen lastig of onhandig. Volwassenen zeggen dan “niet huilen”.
Wanneer emoties worden verboden en weggestopt, vertaalt de emotie zich in iets anders. Wanneer huilen (of bang- of boos zijn) niet mag moet je als kind op zoek naar een andere manier om je te uiten, bijvoorbeeld door boos te worden als je je eigenlijk verdrietig voelt, of door op een negatieve manier de aandacht te trekken. Buikpijn of hoofdpijn kan ook een manier zijn.
Het is fijn wanneer je je emotie mag uiten. En het is fijn als iemand je wegwijs maakt in die wirwar die je van binnen kan voelen. En als hij je dan ook nog leert hoe je met die emoties kunt omgaan, ontwikkel je echt een levenstool.
Je hebt emoties en intuïtieve gevoelens nodig om goede beslissingen te kunnen nemen
Als ouder is het balanceren; wat mag mijn kind wel en wat niet. Wanneer ik bang ben, leg ik de grens voor mijn kind dichtbij omdat ik het spannend vind.
Ook als ouder kun je groeien en langzaam je kind leren loslaten en op eigen benen laten staan. Je kind eigen keuzes laten maken, betekent ook blijven opletten en verdragen dat het soms even duurt tot je kind weer vol nieuwe ervaringen naar je terugkeert. ‘Ha, ben je daar weer?!’
Als kind is ontdekken waar een grens ligt spannend. Soms is het fijn te ontdekken dat je meer kunt dan je denkt. Soms kom je erachter dat je een verkeerde beslissing hebt genomen. Dat weet je dan ook weer.
Het gaat over wat werkt wel en wat werkt niet! Alleen door grenzen af te tasten kun je groeien als mens en in je kennis en ervaring.
Dit geldt voor iedereen, voor kinderen én ook voor volwassenen.
Het leven is geen probleem dat moet worden opgelost, maar een werkelijkheid die moet worden beleefd
Wanneer je samen een kind krijgt, verbindt dat jullie als ouders voor het hele leven met elkaar. Ook wanneer je samen niet meer verder wilt, ben en blijf je wel de ouder van het kind dat jullie samen hebben.
Een kind wil het ouders graag naar de zin maken en voelt zich verscheurd wanneer ouders openlijk of heimelijk met elkaar ruzie maken. Houd je relatieproblemen buiten de opvoeding van je kinderen. Vertel je kind dat het geen schuld heeft aan dat het niet gaat tussen jou en je partner en dat dat niets heeft te maken met de liefde die jullie voor hem voelen.
Als kind wil je het je ouders graag naar de zin maken. Je voelt je verscheurd wanneer je ouders openlijk of heimelijk met elkaar ruzie maken. Want als kind voel je dat feilloos.
Weet dat als ouders ruzie hebben dat het hun probleem is en niet het jouwe.
Een kind wil heel zijn. Een kind kan niet scheiden
